همه چيز در مورد خروس لاري

خروس لاری به خروس نژاد لاری گفته می‌شود که بارزترین صفت آن جنگندگی و استقامت بالای آن در مبارزه و عدم تسلیم آن می‌باشد.

پراکنش: واریته‌های گوناگون این نژاد را می‌توان به طور خالص در نواحی مختلف ایران به خصوص در تهران ، خراسان ، اردبیل و خوی یافت. تعداد کمی از این نژاد نیز در ناحیه لار، چابهار و کنارک وجود دارند. معمولاً خالص‌ترین نوع این نژاد در اردبیل و خوی پرورش داده می‌شود. در خراسان و به خصوص در نواحی مرزی تعدادی از این نژاد یافت می‌شود. (در افغانستان و در مجاورت مرز ایران نژادی با خصوصیت نژاد لاری پرورش داده می‌شود که به نژاد افغانی معروف است، ولی دلایل موجود نشان می‌دهد که نژاد افغانی نژاد مستقل نبوده و بلکه نوعی از لاری می‌باشد که در افغانستان پرورش داده می‌شود و از نژاد لاری سنگین تر است).

شکل عمومی بدن نژاد لاری با تمام نژادهای دیگر متفاوت است و به طور کلی بدن بلند و کشیده، سینه پهن و عمیق و پرگوشت، گوشت سینه سفت و پر، پشت پهن و دارای شیب از جلو به عقب می‌باشد. بالها محکم و به بدن چسبیده و پرهای دم با زاویه ۴۵درجه بالاتر از امتداد پشت قرار گرفته‌است. ساق پا با زاویه ملایمی به ران متصل شده‌است و از این رو به طور کلی شکل ویژه‌ای به بدن این نژاد می‌دهد. رشد سر نسبت به بدن کوچک به نظر می‌رسد و فرم سر به اصطلاح ماری شکل می‌باشد. تاج اغلب در انواع اصیل توت فرنگی شکل و گردویی است. چشم‌ها درخشان، عقابی و نارنجی رنگ بوده و رشد تاج و ریش اغلب کم است. تاج در خروس‌ها، قرمز تیره و در مرغ‌ها قرمز معمولی و لاله گوش در تمام انواع این نژاد قرمز رنگ است. منقار کوتاه، بسیار محکم و زرد رنگ است و در بعضی انواع، لکه‌های قهوه‌ای رنگ در منقار بالایی وجود دارد. گردن نسبتاً بلند و استوانه‌ای و انتهای آن تقریباً در بدن فرو رفته‌است. قلم پا کلفت و بلند بوده و رنگ آن اغلب در واریته‌های اصیل زرد مایل به قهوه‌ای و در برخی انواع قهوه‌ای پررنگ وحتی تیره می‌باشد. پنجه‌ها پهن و دارای چهار انگشت است.

انواع نژاد لاری

واریته‌های مختلفی از نژاد لاری در ایران مشخص شده‌است. شکل بدن در تمام این واریته‌ها تقریباً شبیه هم بوده و فقط از نظر رنگ پر و بال با هم فرق دارند. به طور کلی از نظر رنگ پر و بال واریته‌های مختلف نژاد لاری که در ران وجود دارد به شرح زیر می‌باشد:

لاری قرمز

مهمترین و اصیل‌ترین واریته این نژاد را تشکیل می‌دهد. رنگ پر و بال خروس درخشنده و با درخشندگی زرد رنگ و لکه‌های سیاه در پر و بال و مخصوصاً در زیر شکم و بالهاست. پرهای دم در قاعده قرمز و در انتها سیاه است و به طورکلی رنگ مرغ‌ها روشن تر از رنگ خروس‌ها می‌باشد.

لاری قهوه ای

منظره عمومی پرها قهوه‌ای و اغلب، رگه‌های سیاه در آنها دیده می‌شود و رنگ پرهای سینه سیاه تر از رنگ قسمت‌های دیگر بدن است. در این نوع معمولاً بر عکس نوع قبلی، رنگ خروس‌ها روشن تر از رنگ مرغ‌ها می‌باشد.

لاری سفید و گل باقلایی

رنگ پرو بال در بعضی از انواع لاری‌ها سفید است. رنگ سفید به ندرت دیده می‌شود، چون اغلب دارای نوارها و لکه‌های سیاه، طوسی و زرد می‌باشد. این نوارها بیشتر در پرهای پشت، بالا، شانه و گردن وجود دارد.

- واریته‌های مختلف از مرغ لاری علاوه بر موارد فوق الذکر وجود دارد که معروف‌ترین آنها عبارت است از لاری [[ابرش]]، لاری صابونی، لاری زیره ای و لاری سفید و سیاه.

 خصوصیات تولیدی

- مرغان نژاد لاری از نظر کلی جزو نژادهای سنگین می‌باشند. سرعت رشد و رویش پرها در بین افراد این گروه نژادی در ابتدا کند می‌باشد، ولی از سن سه ماهگی به بعد از سرعت رشد نسبی خوبی برخوردار می‌شوند.

- وزن مرغان بالغ یکساله حدود ۳ تا ۴ کیلوگرم و وزن خروس‌ها در همین سن ۴ تا ۵ کیلوگرم و بیشتر می‌باشد. در خروس‌های مسن، وزن گاهی به ۶ تا ۵/۶ کیلوگرم و بیشتر هم می‌رسد.

- سن بلوغ جنسی و تخمگذاری اغلب در ۷ ماهگی (۲۷ تا ۲۸ هفتگی) بوده و تخمگذاری با تخم مرغ‌های ریز شروع می‌شود. - تولید تخم مرغ سالیانه بین ۶۰ تا ۸۰ عدد (حدود ۱۸درصد) با وزن متوسط هر تخم مرغ ۵۰گرم می‌باشد. - تخم مرغ به رنگ کرم تا قهوهای تیره و به شکل بیضی کشیده و با پوسته‌ای نسبتاً ضخیم است. - ضریب تبدیل غذایی بسیار نامطلوب می‌باشد. به طوری که در مقابل حدود ۲۰ کیلوگرم غذای مصرفی ۱کیلوگرم تخم مرغ تولید می‌شود. گوشت و تخم مرغ آنها دارای طعمی مطلوب بوده ولی در سنین پایین از گوشت خوبی برخوردار نمی‌باشند. - دفعات کرچی در این نژاد زیاد است و معمولاً در سال ۲ تا ۳ بار کرچی در بین این مرغان دیده می‌شود. (به طوری که بعد از تولید هر ۲۰ تا ۲۵ عدد تخم مرغ حالت کرچی پدیدار می‌شود).
 

 پیشینه

از پیشینهٔ نژاد لاری در ایران اطلاعات مبسوطی در دست نیست. چند سال پیشی مقاله‌ای را دیدم که در آن حضور نژاد لاری در ایران را به حضور انگلیسی‌ها در جنوب ایران و در منطقهٔ لار نسبت می‌داد و اینطور استدلال کرده بود که چون انگلیسی‌ها استعمارگران هند بوده‌اند، پس آنها بوده‌اند که این پرندگان را به ایران آورده‌اند. با کمی دقت می‌توان فهمید که این امر نمی‌تواند صحیح باشد چرا که ایرانیان، سالها پیش از بریتانیایی‌ها هندوستان را فتح کرده بودند و آنها نبودند که ایرانیان را با هند آشنا کرده‌اند. به هر ترتیب اطلاق نام لاری به این نژاد را باید با دقت بیشتری مورد ارزیابی قرار داد و مشخص نیست که علت این نامگذاری چه بوده‌است. اما در جهان نژاد لاری را به اسم اصیل و مالای می‌شناسند.